«Εγω ξέρω... Έχω... Είμαι...»
«Ξέρω τι είναι ηθικό...
Έχω παιδεία!
Τι είναι σωστό,
Καλό,
Έχω Αξίες...
Είμαι καλός άνθρωπος!!!»
«Είμαι καλός, σωστός, ηθικός άνθρωπος με αξίες... και δέχομαι μόνο πόνο και αδικία...»
Εγώ απαντώ: «Εσείς; ☺️»
Και συνήθως απαντάνε:
«Εγώ;
Εγώ είμαι άνθρωπος!
Εγώ ξέρω τι είναι σωστό,
Εγώ ξέρω τι είναι ηθικό,
Εγώ έχω αξίες,
Εγώ...
Εγώ έχω...
Εγώ ξέρω...
Εγώ είμαι καλός,
Εγώ έχω μάθει το σωστό,
Εγώ έχω μάθει το καλό,
Εγώ έχω μάθει αξίες...
Και το μόνο που λαμβάνω είναι,
πόνο και αδικία...»
«Και;» εγώ απαντώ...
«εσυ εσύ εσύ ακούω...
εσύ ξέρεις,
εσύ είσαι καλός,
είσαι σωστός,
ηθικός,
έχεις αξίες...»
Και συνεχίζω:
«αλλά ποιος στο έχει επιβεβαιώσει;
Ποιος σου έχει πει:
εσύ ξέρεις,
εσύ ξέρεις τι είναι σωστό,
ηθικό,
ότι έχεις αξίες,
ότι έχεις...
Ότι ξέρεις...
ότι είσαι καλός...»
Και η απάντηση:
«Βεβαίως και ξέρω,
είμαι,
έχω...
Τι είναι σωστό,
τι είναι καλό,
τι είναι ηθικό,
έχω αξίες,
και το μόνο που εισπράττω...
είναι...
πόνος και αδικία...
Τι σχέση έχει,
να το λένε οι άλλοι για μένα;
Αφού σου είπα!!!
...μόνο πόνο και αδικία λαμβάνω...»
Και μιλώντας νοερά με ένα πονηρό χαμόγελο στη φάτσα, αναρωτιέμαι ρητορικά:
«Πώς γίνετε,
ένας ηθικός,
ένας καλός,
ένας άνθρωπος με αξίες,
να τον σερβίρουν,
πόνο και αδικία; 😜
Αυτό πώς δεν το γνωρίζεις;
Πως δεν το ξέρεις αυτό;
Πώς το εξηγείς; 😅»
και εμφανώς πλέον λάμπω ολόκληρος από απόλαυση με τον συνομιλητή μου να βιώνει μια λογική πάλη γεμάτη παλινδρομήσεις του Εγώ τους και της καταθλιπτικής έλλειψης κατανόησης αυτουνού του οξύμωρου και που ξαφνικά προσπαθούν να βρουν την λύση και αδυνατούν να παραδεχτούν αυτά που έρχονται σαν εξηγήσεις στο πίσω μερος του μυαλού τους...
«Λοιπόν; 🤠»
Προσπαθώντας να τον τσιγκλίσω να τα αναγνωρίσει..
«Αφού ξέρεις... έχεις... είσαι...
Πώς και δεν το ξέρεις αυτό;
Πώς δεν το κατέχεις αυτό;
Πως είσαι σιωπηλός σε αυτό;»
λέω προτρέποντας να πούνε κάτι,
να εκφράσουν,
τα πιο σκοτεινά τους μονοπάτια,
στο νου,
που παλεύουν,
να ξεπηδήσουν,
ωσάν διψασμένη,
πεινασμένη,
Λερναία Ύδρα,
που όταν κόβουν το ένα κεφάλι,
βγαίνουν άλλα δύο κεφάλια,
έτοιμα να τους κατασπαράξουν...
«Μα...
Εγώ ξέρω!!! Εγώ είμαι!!.. Εγώ έχω...
Οι άλλοι φταίνε!!!
Εγώ ΠΟΤΕ! δεν αδίκησα κανέναν
και εκείνοι με δαγκώνουν!!!...
Δεν καταλαβαίνεις;;; 😭»
Και εγώ ξανά λέω με ηρεμία:
«Εσείς;»
Και συνεχίζω με πλήρη σοβαρότητα:
«Εσείς;
Εσείς ξέρετε τι είναι ηθικό
και εξωστρακίζετε οτιδήποτε θεωρείτε μη ηθικό°
σύμφωνα με την ηθική σας...
Ξέρετε τι είναι σωστό,
και κρίνετε όποιον είναι λάθος°
κρίνοντας όποιον είναι λάθος,
επειδή ξέρετε τι είναι σωστό...
Εσείς είστε καλός άνθρωπος,
και ξέρετε ποιος είναι κακός άνθρωπος°
και τον κατηγορείτε για τα λάθη του,
με βάση τον δικό σας ορισμό του καλού ανθρώπου... »
Εμφανώς παραδομένος ο συνομιλητής μου βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια και το πηγούνι βαθιά στο στήθος και μένει κόκαλο...
Αφήνω την στιγμή να κυλήσει για όση ώρα χρειαστεί μέχρι να δω παραίτηση και κατάνυξη και επιθυμία να ακούσουν τι έχω να πω...
Και απλά λέω τα γνωστά που όλοι πλέον απαρνιούντε ως πασέ και ηλίθιες θρησκευτικές αναχρονιστικές φράσεις που δεν έχουν καμία σχέση στον σημερινό κόσμο...
«ο πρώτος αναμάρτητος το λίθο βαλαίτο»
«μη κρίνεις δια να μην κριθείς»
«αγαπάτε αλλήλους»
«είμαστε όλοι αδέρφια εν Χριστό»
«κάνε το καλό και θα ανταμειφθείς πολλάκις από το Θεό»
«ο Θεός έχει σχέδιο για όλους»
«ο καθένας περνάει τον Γολγοθά του»
Κλπ κλπ κλπ
Κλπ κλπ
Κλπ
...
..
.
~✓By ZenGentlemanGR
Υ.σ.: ότι δίνουμε εισπράττουμε και το σωστό το ηθικό το έντιμο το καλό οι αξίες είναι όλα υποκειμενικά, μόλις αποδεχτείς τον πλησίον σου γι'αυτό που είναι, μόλις καταλάβεις ότι ο καθένας περνάει τον Γολγοθά του, όταν καταλάβεις ότι η συγχώρεση είναι ο μόνος δρόμος της Ένωσης, όταν αγαπάς ανιδιοτελώς τον διπλανό σου, όταν οι πράξεις σου και τα λόγια σου είναι ταπεινά και με καλή πρόθεση, θα λάβεις αγάπη, εκτίμηση, φροντίδα, κατανόηση από τους άλλους για τα λάθη σου και συγχώρεση μόλις την ζητήσεις ειλικρινά...
Μόλις ξεκινήσεις να σκέφτεσαι°
Τι έκανα λάθος°
Ποιον αδίκησα°
Ποιόν κρίνω χωρίς να τον καταλάβω°
Ποιόν κρίνω και τον εξωστρακίζω°
Ξαφνικά δημιουργείς γέφυρες,
Σχέσεις αγάπης, σεβασμού, κατανόησης.
Υ.σ.2: ο κλέφτης που πίστεψε τον Χριστό και ζήτησε συγχώρεση μπήκε στον παράδεισο...
Ποτέ δεν είναι αργά να ζητήσουμε άφεση των αμαρτιών,
Και κατευθείαν έρχεται η συγχώρεση και ξεκινάς πάλι αναμάρτητος...
«Και επειδή είμαστε άνθρωποι θα ξανά αμαρτήσουμε, και το μόνο που χρειάζεται είναι να ζητήσουμε συγχώρεση... Όχι από τον Θεό... Αλλά από τον διπλανό μας που αδικήσαμε...»
TL;DR:
Σύνοψη τεχνητής νοημοσύνης viber
* **Αυτοπροβολή και Αυτοδικαίωση**
Ο συγγραφέας περιγράφει την τάση ορισμένων ανθρώπων να θεωρούν τον εαυτό τους ηθικό, σωστό και καλό, ενώ παράλληλα παραπονούνται για τον πόνο και την αδικία που δέχονται.
* **Αμφισβήτηση της Αυτοαντίληψης**
Ο συγγραφέας θέτει ερωτήματα που αμφισβητούν την αυτοαντίληψη αυτών των ανθρώπων, ρωτώντας ποιος τους έχει επιβεβαιώσει ότι είναι όντως ηθικοί και καλοί.
* **Πρόσκληση για Αυτοαναστοχασμό**
Ο συγγραφέας προτρέπει τους αναγνώστες να αναστοχαστούν σχετικά με τις πράξεις τους, να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να ζητήσουν συγχώρεση, καθώς αυτό είναι ο μόνος δρόμος για την επίτευξη αληθινών σχέσεων.
