Βλέπω την έναστρη νύχτα
και την οσμίζομαι.
Ζήλεψα τους ποιητές
ζήλεψα τον χαμένο ποιητή.
Πορεύτηκα έρημος
η καλύτερη συντροφιά
ήταν το σκοτάδι.
Πάντα φεγγοβολούσαν
τα μάτια του λύκου.
Αυτός κι εγώ
οι μόνοι ζωντανοί
σε μια νεκρική γη.
Ή αυτός ή εγώ
στην πεθαμένη φύση.
Γύρεψα τον κόσμο όλο
κι έλαβα ένα κόκκο γης.
Θέλησα να γνωρίσω τα πέρατα
του σύμπαντος
και τότε έσκυψα μέσα μου.
Πύρινη γλώσσα.
Στόμα πυροσβέστης.
Δε βαριέσαι...
Ο άνθρωπος δυστυχώς
Απέρχεται...
Μαξούμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου