Αν την είχα απέναντί μου θα την φιλούσα. Αν την φιλούσα θα με χαστούκιζε. Αλλά γιατί να μιλάμε με υποθέσεις;
Πάει καιρός από τότε που ιδωθήκαμε και δεν άλλαξε καθόλου. Ακόμα τρέχει σε φεστιβάλ και εκθέσεις, ή έτσι νόμιζα. Η αλήθεια είναι πως δεν την ξέρω πολύ καλά. Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να την φαντάζομαι. Είναι γυναίκα και είναι η ζωή. Η ζωή που έφυγε στο περιβόλι που την αγάπησε. Αύριο θα τον σκεπάζει το χώμα. Η αυλαία πέφτει. Θα σηκώσω τα μάτια και θα κοιτάζω το τραπέζι στο μπαλκόνι. Θα είναι άδειο. Δεν γίνομαι εμμονικός ή μεταφυσικός. Οργή και θλίψη. Οργή προς το θάνατο και θλίψη στη ζωή. Και αν σε χάσω κλείνω τα μάτια και σε βλέπω. Και αν δε μιλάς η φωνή σου βουΐζει στο κεφάλι μου. Αφήνει ένα κενό που το καλύπτουν χρώματα. Δε ρωτώ γιατί. Δεν είσαι η πρώτη απώλεια, ούτε η τελευταία. Αύριο πέφτει η αυλαία. Εκείνη που σε άφησε μου χαμογελά. Την λένε ζωή και οχτώ χρόνια της γύριζα την πλάτη. Γι' αυτό σ'αγαπώ!
Phantom
