έλα να φύγουμε
από την πόλη
τη χώρα
τη γη
να γίνουμε σκόνη αστρική
τα παιδιά κοιτώντας ουρανό
θα μας θαυμάζουν
καθώς πέφτουμε στο κενό
μία ζωή
ένα λεπτό
απόδραση απ' την πραγματικότητα
χωρίς ταυτότητα
δυο σώματα πυρακτωμένα
φύλλα αλκαλικά
με αγαπούσες χθες
σήμερα άλλαξες
το σήμερα έγινε χθες
δε με αγάπησες ποτέ
έλεγες ψέμματα
το όνειρο έγινε εφιάλτης
το κορμί σου τέφρα
και ψάχνω
μάταια
ένα κορίτσι
μια ματιά
χάθηκαν όλα
κυλάω στην άβυσσο
χάνομαι
όσο δε σε αισθάνομαι
τόσο που δεν αισθάνομαι
σε αναζητώ
μες στις σκιές
καμία δεν σου μοιάζει
υπνωτικά κινούμαι
2014 μέχρι το άπειρο
υπάρχεις μέσα στο χθες
τι νόημα έχει το αύριο;
κατάρα ο έρωτάς της
χάνομαι
σε μια παραίσθηση
σβήνω τσιγάρα και μνήμη
εσένα τίποτα
μένει το έργο στη μέση
με τίτλο τέλος
ψεύτικα
κάτω από φώτα κόκκινα